Zaznaczyć jednak należy, że Karta w art. 51 potwierdza prawo każdego człon­ka ONZ, przeciwko któremu dokonano zbrojnej na­paści, do indywidualnej i zbiorowej samoobrony, zanim Rada Bezpieczeństwa zastosuje odpowiednie środki. Frzepis ten jest prawnym uzasadnieniem traktatów przymierza obejmujących współpracę woj­skową, zawieranych przez członków ONZ. Już w dobie wielkich konferencji haskich podjęto próby zmierzające do ograniczenia prawa państw w zakresie posługiwania się środkami wojennymi i rozważano możliwości obligatoryjnego (obowiązko­wego) orzecznictwa sądów międzynarodowych w sporach mających charakter prawny. U podstaw akcji na rzecz obligatoryjnego orzecznictwa sądów międzynarodowych znajdowało się przekonanie, że w ten sposób można będzie uniknąć wojen. Przeko­nanie to znalazło wyraz w haśle: „pokój przez prawo”.