W dalszym ciągu swych rozważań autor wypro­wadza następujące wnioski: „Rządy komunistyczne mają wszelkie podstawy, aby pragnąć pokoju, a co najmniej długiego rozejmu, by umożliwić sobie u- trwalenie pozycji i rozbudowę ich potęgi. Czy mamy im na to pozwolić? Pozwalamy na to, bo nie mamy innego wyboru. Zimna wojna zgrała się już. Świat jest zmęczony i zmierza ku pokojowi, także — jeśli to konieczne — przeciwko nam.”Niektórzy pisarze zachodni uważają, że do poko­jowego współistnienia skłania przede wszystkim wy­nalazek broni atomowej, a także perspektywy zwią­zane ze współpracą międzynarodową w zakresie wy­korzystania energii atomowej do celów pokojowych. Stwierdzają, że „atom narzuca współistnienie poko­jowe”, a jednocześnie oczekują, że czynne i konst­ruktywne współistnienie stopniowo przyczyni się do Wyrównania różnic, jakie dzielą obecnie dwa prze­ciwstawne systemy, co z kolei doprowadzi do zjed­noczenia świata. Inni autorzy łączą samo pojęcie ko­egzystencji z istniejącym obecnie układem sił poli­tycznych i militarnych.