Karta Narodów Zjednoczonych pozostawia zainteresowanym państwom swobodę w wyborze środków prowadzących do pokojowego załatwienia sporu. Niemniej Rada Bezpieczeństwa, zarówno z własnej inicjatywy, jak i na skutek zwrócenia jej uwagi przez którekolwiek z państw członkowskich lub przez Zgromadzenie Ogólne, ma prawo zbadać każdy spór lub sytuację zagrażające międzynarodowemu pokojowi i bezpieczeństwu i może w każdej fazie sporu zalecić odpowiednią procedurę lub stosowne środki. W przypadku ingerencji Rady Bezpieczeństwa swoboda stron w zakresie wyboru środków załatwienia sporu zostaje w sposób istotny ograniczona. Każdy członek ONZ winien zastosować się do decyzji Rady Bezpieczeństwa. Dla zapewnienia wykonania swych decyzji Rada Bezpieczeństwa ma prawo stosować sankcje bez użycia sił zbrojnych, które polegają na zerwaniu lub ograniczeniu stosunków gospodarczych, komunikacyjnych oraz na zerwaniu stosunków dyplomatycznych z danym państwem (art. 41 Karty), bądź też sankcje zbrojne (art. 42 Karty).
DLA ZAINTERESOWANYCH PAŃSTW
