Kiedy firma nie wierzy w sprawczą moc reklamy, ale „dla. świętego spokoju” uwzględnia reklamę w swoim rocznym planie finansowym, wtedy jej budżet jest z reguły ustalany bez żadnego konkretnego usprawiedliwienia. Metoda ta zwykle ujawnia wolne środki na reklamę pod koniec roku. Wówczas zapadają decyzje, żeby budżet reklamowy na coś wydać, a najlepiej na kalendarz ścienny (obowiązkowo z roznegliżowaną dziewczyną) i długopisy z logo firmy. Dopóki zarząd nie uzna wydatków na reklamę za inwestycję w przyszłość firmy, dopóty ustalanie budżetu reklamy będzie zadowalaniem się „resztką” pozostałą po innych (w domyśle ważniejszych) pozycjach planu finansowego.
BUDŻET Z SUFITU
