Często pokojowe współistnienie przedstawiane jest w krajach niezaangażowanych jako złoty środek i kompromis między skrajnymi systemami ideologicznymi.Wreszcie znamienną cechą azjatyckiego pojmowania pokojowego współistnienia jest jego sformułowanie wyrażone w postaci kilku bardzo ogólnych zasad. Azjaci — jak podkreśla Syatauw — nie popełnili błędu i nie weszli w ślepą uliczkę w poszukiwaniu definicji. Nie jest ważne, czy stało się tak dzięki mądrości, czy też na skutek awersji do pojęć zbyt technicznych. Istota pokojowego współistnienia jako współżycia w pokoju była dla nich wystarczającą racją, by uczynić z niej kamień węgielny stosunków międzynarodowych. „Azjatycka koncepcja pokojowego współistnienia — kontynuuje autor — nie jest sztywna, jest mniej teoretyczna, może nawet jest naiwna, ale właśnie z tych przyczyn jej szanse powodzenia są większe niż radzieckiej koncepcji pokojowego współistnienia.”