Każde państwo ma prawo wyznaczyć czterech arbitrów. W sporze strony formują z tych arbitrów komplety sądzące. Stały Trybunał Rozjemczy w cią­gu wielu lat swego istnienia rozstrzygnął zaledwie kilka sporów i obecnie instytucja ta nie ma większe­go znaczenia dla praktyki. Bardziej doniosłą rolę spełniał Stały Trybunał Sprawiedliwości Międzyna­rodowej z siedzibą w Hadze, utworzony w 1922 r. przez państwa będące członkami Ligi Narodów. W ciągu swej działalności (do 1940 r.) Trybunał ten rozpatrzył ponad sześćdziesiąt spraw, wydając wy­roki (w sprawach przekazanych mu przez państwa) bądź też opinie doradcze (w sprawach, w których organa Ligi Narodów zwróciły się o takiie opinie). Zasady organizacyjne, na jakich oparta była struk­tura i działalność Stałego Trybunału Sprawiedliwo­ści Międzynarodowej w okresie międzywojennym, zostały przyjęte za podstawę przy tworzeniu istnie­jącego obecnie Międzynarodowego Trybunału Spra­wiedliwości — organu ONZ.