Argumentuje się, że w następstwie międzynarodowego podziału pracy i ro­zwoju współpracy gospodarczej gospodarka narodo­wa małych państw staje się w coraz większym sto­pniu jednym z elementów składowych większych organizmów gospodarczych, co prowadzi do ograni­czenia swobody podejmowania decyzji w zakresie polityki gospodarczej, a w konsekwencja — także w zakresie polityki zagranicznej.Inną przeszkodą na drodze do prowadzenia skutecznej polityki zagranicznej przez małe państwa są trudności w gromadzeniu na bieżąco niezbędnych J informacji z uwagi na ograniczone środki finansowe. Państwo małe dysponuje z reguły mniejszą ilością j informacji niż państwo większe, posiada mniej pla­cówek zagranicznych i otrzymuje z nich mniej ma- | teriału, nie może też wysyłać tak licznych i wyspe­cjalizowanych delegacji na konferencje międzynaro­dowe.