Państwa socjalistyczne obstawały przy nienaruszalności równowagi wewnętrznej między postanowieniami poszczególnych działów Aktu Końcowego, wysuwając szereg propozycji, zwłaszcza w dziedzinie współpracy ekonomicznej (m.in. propozycje trzech konferencji ogólnoeuropejskich poświęconych problematyce transportu, energii i ochrony środowiska naturalnego, sugestia normatywnego ułożenia stosunków między RWPG a EWG). Wśród propozycji krajów socjalistycznych wymienić należy polską propozycję dotyczącą wychowania dla pokoju. Rozbieżności poglądów ujawnione na spotkaniu belgradzkim nie mogą przesłonić ogólnej linii rozwojowej w kierunku kontynuowania rokowań w sprawie zacieśnienia współpracy ogólnoeuropejskiej zgodnie z postanowieniami Aktu Helsińskiego. Postanowiono na spotkaniu w Belgradzie zwołać następne spotkanie w Madrycie w 1980 r., a także zwołać trzy spotkania ekspertów (w celu przedyskutowania sprawy pokojowego załatwiania sporów międzynarodowych, przygotowania „Forum Naukowego” i rozważenia współpracy gospodarczej, naukowej i kulturalnej między krajami śródziemnomorskimi).