Wszystko zatem wskazuje, że wysiłki zmierzające do stworzenia regionalnego systemu bezpieczeństwa w Europie odpowiadać będą modelom polegającym na stopniowym przechodzeniu od stanu obecnego, który wyraża się w podziale Europy na dwa obozy polityczno-wojskowe, do systemu ogólnoeuropejskiego systemu bezpieczeństwa. Podjęto szereg prób nakreślenia tego rodzaju modeli. Zespół „Politiąue Etrangere” proponuje trzy fazy procesu rozwojowego, a mianowicie fazę „odprężenia” (la detente), fazę „porozumienia” (l’entente) i fazę „współpracy” (la cooperation). Dwa inne zespoły badawcze, a mianowicie zespół Instytutu Studiów Strategicznych w Londynie i zespół Niemieckiego Towarzystwa Polityki Zagranicznej wypracowały każdy po 6 modeli możliwego rozwoju sytuacji w Europie. Jest rzeczą znamienną, że wszystkie modele zakładają utrzymanie w pierwszych fazach dotychczasowych sojuszów wojskowych i obecności wojsk amerykańskich w Europie Zachodniej z tym jednak, że ogromna większość modeli zakłada stopniową redukcję tej obecności (w modelu francuskim — w fazie drugiej i trzeciej nie widzi się potrzeby wojsk amerykańskich w Europie).