ZIELONE ŚWIATŁO DLA EKSPANSJI

Jego pod­stawowe założenia już w 1925 r. podważone zostały i przez układy lokarneńskie, w których mocarstwa zachodnie zagwarantowały Francji i Belgii wschod­nie granice, dając tym samym do zrozumienia, że inni członkowie Ligi Narodów nie mogą liczyć na podobną gwarancję swych granic. W ten sposób za­palone zostało zielone światło dla ekspansji Niemiec na wschód i południowy wschód. Późniejsze lata działalności Ligi Narodów wskazują, że system bezpieczeństwa zbiorowego przewidziany w Pakcie Ligi nie zdał egzaminu; nie zdołano udaremnić agre- j sji Japonii przeciwko Chinom (1931), Włoch prze­ciwko Albanii (1935) i Abisynii (1936), a wreszcie I Niemiec przeciwko Polsce (1939). Po II wojnie światowej podpisana została Karta Narodów Zjednoczonych, w której państwa zobo­wiązały się nie używać siły w swych stosunkach z innymi państwami, nie zagrażać niepodległości ja­kiegokolwiek państwa i jego całości terytorialnej, a spory rozstrzygać środkami pokojowymi (art. 2).