BIERNE I STATYCZNE

Zwolennicy koncepcji pokojowego współistnienia przeciwstawiając się temu twierdzili, że pokojowe współistnienie nie musi być bierne i statyczne, że doświadczenia z okresu II wojny światowej — kiedy to państwa o różnych ustrojach politycznych wal­czyły wspólnie przeciwko państwom Osi — wskazu­ją na możliwość bardzo aktywnej i intensywnej współpracy między państwami. Dopiero w okresie zimnej wojny współpraca między tymi państwami nabrała charakteru biernego. Prawnicy i politycy jugosłowiańscy posługują się w swych propozycjach określeniem „aktywne pokojowe współistnienie”, podkreślając, że tylko takie współistnienie stwarza możliwość rozwiązania głównych problemów współ­czesnego świata. Niekiedy dodaje się do pokojowe­go współistnienia przymiotnik „konstruktywny” al­bo też „czynny i konstruktywny”. Nie ulega jed­nak wątpliwości, że także zwolennicy pokojowego współistnienia posługujący się tym określeniem bez przymiotników pojmują pokojowe współistnienie w sposób oznaczający wielostronną i aktywną współ­pracę międzynarodową.