Odmiennymi cechami odzttaczał się okres rzymski, w którym potężne państwo realizowało ideę panowania i hegemonii nad całym współczesnym mu światem, traktując inne państwa jako nierównoprawnych partnerów. Odrębny typ stosunków i prawa dominował między państwami w kręgu średnio wipeżnej „rodziny narodów chrześcijańskich”, działających w cieniu podwójnego autorytetu najwyższej władzy duchownej i świeckiej — papiestwa i cesarstwa. Jeszcze inaczej kształtowały się stosunki międzynarodowe i prawo międzynarodowe poszczególnych pozaeuropejskich kultur i cywilizacji, coraz lepiej nam znanych dzięki wysiłkom archeologów i historyków: państw starożytnych Chin, starożytnych Indii, cywilizacji Majów czy państw islamu.