Messineo, autor artykułu Iluzja współistnienia ogłoszonego w latach zimnej wojny, był zdania, że pod formułą współistnienia ukrywa się „środek kontynuowania wojny psychologicznej, w której komunizm okazał się niezrównanym mistrzem”, że polityka radziecka „umie wybierać motywy, na których opiera swe pacyfistyczne kampanie”. Podmioty ludzkie nie mogą zwyczajnie współistnieć — twierdził Messineo — ponieważ na skutek swej rozumnej natury powołane są do współżycia. Tak samo w skali międzynarodowej ludzie nie mogą jedynie współistnieć, lecz powinni wspierać się duchowo. Wnioskiem wypływającym z tego rodzaju rozważań jest stwierdzenie, że „współistnienie jest koncepcją antyludz- ką: tylko płaski materializm mógłby wybrać ją za sprawdzian życia”.